Η παιδική λογοτεχνία είναι το σύνολο λογοτεχνικών αφηγηματικών μυθιστορηματικών ιστοριών με εικονογράφηση τις πλείστες των περιπτώσεων, σε μορφή πεζή είτε ποιητική, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέσα στη τάξη. Η παιδική λογοτεχνία έχει την προσωπική της αυτονομία, το δικό της ύφος, μέσα στον ευρύτερο χώρο της Εθνικής λογοτεχνίας. Ο Αναγνωστόπουλος και Δελώνης (1984) ορίζουν την Παιδική λογοτεχνία ως «το σύνολο των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων, που έχουν σκοπό να προσφέρουν στο παιδί τη χαρά, τον παλμό της ζωής, την αισθητική απόλαυση και παράλληλα να υποβάλλουν αρχές και μηνύματα με ανθρωποπλαστικό χαρακτήρα». Η αξιακή της ποιότητα έγκειται στο γεγονός, ότι ασκεί καθοριστική επιρροή στην τρυφερή παιδική ηλικία. Δίνεται στα παιδιά η ευκαιρία μέσω της διδασκαλίας της Παιδικής Λογοτεχνίας στο σχολείο να αντιληφθούν βιωματικά έννοιες, όπως Όραμα, Δικαιοσύνη, Ευημερία, Ελευθερία, Ειρήνη, Αγάπη, αρετές οι οποίες φωτίζουν έναν κόσμο χωρίς φως, δίνουν πνοή σε ένα κόσμο που απουσιάζει ο καθαρός αέρας, ποτίζουν με ανθρωπιά έναν κόσμο αποκαρδιωμένο, κοσμούν την ανθρώπινη υπόσταση, προσδίδοντάς οικουμενική συνείδηση.
Η παιδική λογοτεχνία ως αντικείμενο πρεσβεύει την αρχή, ότι το διάβασμα πρέπει να διέπεται από ευχαρίστηση και όχι από καταπίεση για το νεαρό μαθητή. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού είναι τα σημαντικότερα ως προς την διαμόρφωση της γλωσσοπλαστικής ικανότητας και σκέψης του. Απαιτούνται, λοιπόν, απλοί χειρισμοί της γλώσσας, ώστε το παιδί να μπορεί να συλλάβει εύκολα και όσο το δυνατόν άκοπα τη δυνατότητα του «διαλέγειν» και «διαλέγεσθαι». Παιδαγωγοί και παιδοψυχολόγοι τεκμαίρονται ότι το άκουσμα ιστοριών παιδικής λογοτεχνίας συναρπάζει τα παιδιά και κάνει την μάθηση πιο ζωντανή, καθόλου ανιαρή, και ως εκ τούτου αποτελεσματικότερη. Αυτή η μαγεία που κρύβει η παιδική λογοτεχνία, εκκινεί το ενδιαφέρον των παιδιών. Σίγουρα ,όμως, κυρίαρχο ρόλο παίζει η διδακτική προσέγγιση από τον εκπαιδευτικό. Δηλαδή ο δάσκαλος είναι το υποκείμενο που καλείται να μεταλαμπαδεύσει την μαγεία της παιδικής λογοτεχνίας στους μαθητές και άρα αυτό έγκειται στον κατάλληλο χειρισμό αυτής της παιδευτικής διαδικασίας. Αν κατορθώσει να εμφυσήσει στα παιδιά την αγάπη για την παιδική λογοτεχνία, αυτή η λατρεία θα περάσει και μετέπειτα ως προς το μάθημα της Λογοτεχνίας σε μεγαλύτερες ηλικίες και άρα θα αποτελέσει ερέθισμα για ανάπτυξη όλων των ευεργετικών αποτόκων που επιφέρει η λογοτεχνία στον άνθρωπο, τόσο σε επίπεδο ορθής χρήσης της γλώσσας, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, με την ανάπτυξη βαθύτερων στοχασμών και συναισθημάτων, ωθώντας στη διάπλαση σωστών και φρονίμων πολιτών με αναπτυγμένη την κριτική ικανότητα. Εν συντομία ο καθοριστικός ρόλος της παιδικής λογοτεχνίας στη διαμόρφωση μιας υγιούς προσωπικότητας περνά μέσα από την διαμεσολαβητική ευχέρεια και ικανότητα των εκπαιδευτικών.
Το βιβλίο κατά την πλειονότητα των εκπαιδευτικών αποτελεί έναν πνευματικό ορίζοντα, μία ενόραση της βαθύτερης δόμησης της κοινωνίας. Εδραιώνεται διάμεσου αυτού με ευχάριστο και ψυχαγωγικό τρόπο η γνώση. Ωστόσο, οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι οι διαμορφωμένες συνθήκες ζωής αποτελούν τροχοπέδη στην ενασχόληση του μαθητή με το διάβασμα βιβλίων παιδικής λογοτεχνίας. Τα αίτια θα μπορούσαν να συνοψιστούν, στη μη συγκροτημένη εκπαιδευτική πολιτική, στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου των παιδιών, λόγου φόρτου σχολικών και εξωσχολικών δραστηριοτήτων, στην έλλειψη ενημέρωσης, στην αδιαφορία και μη γνώση των γονέων για την προσφορά του βιβλίου στα παιδιά, στην κυριαρχία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, καθώς και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, στην έλλειψη οικογενειακής παράδοσης στο θέμα του διαβάσματος λογοτεχνικών βιβλίων γενικότερα. Απαιτείται, λοιπόν, μία ειλικρινή στροφή στην ενίσχυση της παιδικής λογοτεχνίας, στο πλαίσιο της διδακτικής κοινότητας με ποικιλία επιμορφωτικών σχετικών προγραμμάτων για τους εκπαιδευτικούς με στόχο την εξοικείωσή τους στη διδακτική προσέγγιση των μαθητών τους και μία ενθάρρυνση των νεαρών μαθητών με κίνητρα, τα οποία θα ενισχύσουν την αγάπη τους για το βιβλίο, που θα ισοδυναμεί σε μία επένδυση για ένα καλύτερο μέλλον.
Συνοψίζοντας η παιδική λογοτεχνία αποτελεί μία υπερδύναμη, την οποία ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να την εκμεταλλευτεί καταλλήλως στοχεύοντας με επιτυχία στον ψυχισμό του κάθε μαθητή, μυώντας τον στην ανάγκη να αγαπά και να διαβάζει βιβλία. Η περιδιάβαση του μαθητή πάνω στο ασφαλές και φιλόξενο μονοπάτι του παιδικού αναγνώσματος, αποτελεί το βέλτιστο δρόμο για τον μαθητή, ο οποίος θα μπορέσει να αναπτύξει δεξιότητες όπως η ενσυναίσθηση, η διαίσθηση, η πνευματικότητά του σε υψηλά επίπεδα, στοιχειά που τον προικίζουν ως νοήμονα μελλοντικό πολίτη, ο οποίος θα έρθει αντιμέτωπος με την πραγματικότητα μιας κοινωνίας, που έχει υποψιαστεί από τα αναγνώσματά του, έχει αποκτήσει με άλλα λόγια έμμεσα εμπειρίες ζωής, τις οποίες δεν έζησε στην ουσία. Το παιδικό βιβλίο και η επαφή του νέου με αυτό λειτουργεί προστατευτικά, οχυρώνοντας το άτομο από τα κακώς κείμενα, αλλά και δημιουργικά, πλάθοντας το όραμα ως ενόραση και φυγή προς τα εμπρός για μία κοινωνία που πατά γερά στα πόδια της μεν, πετώντας ψηλά σε ιδέες και υγιή φρονήματα δε. Αυτή η κοινωνία οραματιστών, έχει παρόν και μέλλον!
