Η Εκπαίδευση των Ηγετών μας

Όπου κι αν βρεθούμε, όπου κι αν κοιτάξουμε, όποιο μέσο πληροφόρησης κι ενημέρωσης κι αν ακούσουμε, δούμε ή διαβάσουμε, θα διαπιστώσουμε ότι παντού ή σχεδόν παντού υπάρχει πείνα, δυστυχία, φτώχεια, ανέχεια, εγκληματικότητα, απανθρωπιά, πόλεμος…

Σήμερα ο κόσμος συνθλίβεται μεταξύ της μοιρολατρίας και της χρηματολατρείας, της δήθεν προσπάθειας για την καταπολέμηση της φανερής βίας και της αφανούς υπόθαλψής της ή και πολλές φορές της ενθάρρυνσής της. Αποκομμένος από τις ρίζες του κλυδωνίζεται από την εγκατάλειψη του πηδαλίου των αιώνιων αξιών. Κυριαρχεί η υποκρισία, ο ρατσισμός, το μίσος και η ξενοφοβία, γιατί ο διπλανός του τυγχάνει να είναι αλλόφυλος, αλλόθρησκος, αλλοεθνής.

Κάθε χρόνο εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν λόγω υποσιτισμού, χιλιάδες γυναίκες χάνουν τη ζωή τους  από τις αρρώστιες. Εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στους δρόμους και στο έλεος των ναρκωτικών. Εκατομμύρια άνεργοι στις βιομηχανικές (πλούσιες) χώρες τις οδηγούν σε μία δύσκολη οικονομική κατάσταση με απρόβλεπτες συνέπειες. Εκατομμύρια πρόσφυγες λόγω πολεμικών συγκρούσεων, αλλά και για να γλιτώσουν από τη βία, την ξηρασία ή την καταστροφή του περιβάλλοντος φεύγουν από τους τόπους τους.

Το κύμα της μετανάστευσης κάθε μέρα φουντώνει όλο και περισσότερο, αφού οι δυστυχισμένοι  άνθρωποι αναζητούν τόπο και τρόπους για να επιβιώσουν. Εν ονόματι της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας ποταμοί αίματος ρέουν προς τη θάλασσα.

Και για όλα αυτά υπεύθυνοι είναι οι ηγέτες των χωρών όλου του κόσμου, αφού οι περισσότεροι από αυτούς πολιτικοί, θρησκευτικοί, πνευματικοί, στρατιωτικοί και οι τεράστιες δυνάμεις που κρύβονται πίσω τους και κινούν τα νήματα των δραστηριοτήτων τους δημιουργούν τους πολέμους για να εμπορεύονται τα όπλα, καλλιεργούν τον ευδαιμονισμό και τους ψεύτικους παραδείσους για να εξασφαλίζουν πελάτες των ναρκωτικών, θυσιάζουν τους πολίτες τους, ή τους οπαδούς τους για να ικανοποιήσουν προσωπικές  φιλοδοξίες, φανατίζουν ακόμα τους λαούς τους για να πολεμούν τους άλλους και να καπηλεύονται τη δυστυχία τους, αποκοιμίζοντάς τους με τους προπαγανδιστές τους και τα μέσα επικοινωνίας για να μην τους ελέγχουν.

H λύση του προβλήματος θεωρώ ότι βρίσκεται στη δημιουργία μιας εξειδικευμένης Πανεπιστημιακής Κοινότητας, όπου θα παρέχεται παιδεία και εκπαίδευση στους ηγέτες, κυρίως στους πολιτικούς όλου του κόσμου, με κοινούς σκοπούς, οράματα και στόχους. Μία παιδεία και εκπαίδευση που θα στηρίζεται στον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής, στον σεβασμό των αρχών του δημοκρατικού πολιτεύματος με παραδεκτές αξίες, στον σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου, στην οικειοποίηση της αρχής ότι ο άλλος είναι ισότιμος και ισάξιος μέτοχος της γης, στην ανάληψη ευθύνης  από κάθε ηγέτη για προώθηση και εγκαθίδρυση ενιαίας πολιτικής, ειρηνικής και γόνιμης συνεργασίας των λαών, στην ευγενή άμιλλα των ηγετών, στην εφαρμογή της αρχής της δικαιοσύνης, στην καλλιέργεια της σφοδρής επιθυμίας για αναζήτηση της αλήθειας και στον μετριασμό του πάθους για επιζήτηση του κέρδους και την αποθησαύριση του πλούτου.

Έτσι, διαμέσου αυτής της Πανεπιστημιακής Κοινότητας θα βγαίνουν ηγέτες, που από τον βίο και την πολιτεία τους θα εμπνέουν τους λαούς τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ανεξάρτητοι πνευματικοί πολίτες και ψυχικά απολυτρωμένοι που θα ζουν αρμονικά μεταξύ τους, σεβόμενοι  ο ένας την ιστορία και τον κοσμοπολιτισμό του άλλου.

Μόνο με αυτό το πνεύμα των ηγετών θα εξασφαλιστεί η ευμάρεια των ανθρώπων και των κρατών και θα διασφαλιστεί η επιβίωση του ανθρώπου στη γη. Είναι σίγουρα ένα σκεπτικό που ίσως μας οδηγήσει κάποια στιγμή στο άνοιγμα των συνόρων, σε μία παγκόσμια ειρηνική συνύπαρξη, χωρίς πολεμικό εξοπλισμό, σε μία πραγματική  ελευθερία. Πόσο εφικτό είναι όμως όλο αυτό; «Δεν υπάρχουν απραγματοποίητα όνειρα, μόνο η πεπερασμένη μας αντίληψη για το τι είναι πραγματοποιήσιμο».